Ես աշխատող մայր եմ – խորհուրդներ աշխատող մայրիկներին

-Ինչպե՞ս ես ամեն ինչ հասցնում,- հաճախ հարցնում են ինձ իմ շրջապատի այն կանայք, ովքեր կամ չեն աշխատում կամ աշխատում են ոչ լրիվ դրույքով: Իմ պատասխանը միշտ նույնն է՝ չեմ հասցնում 🙂 Չեմ հասցնում դիտել հեռուստացույց կամ դիտում եմ այն, ինչ երեխաներս են սիրում (անգիր գիտեմ բոլոր մուլտերի և ֆիլմերի հերոսներին), չեմ հասցնում մասնակցել տարբեր հավաքույթների և հանդիպումների, ուր չեմ կարող տանել երեխաներիս, մարզասրահ եմ այցելում վաղ առավոտյան, երբ շատերը քնած են: Բայց լիովին տեղյակ եմ երեխաներիս կյանքում կատարվող ամեն ինչից, գիտեմ ինչ են նրանք զգում, ինչ են սիրում և ինչից են նեղսրտում, իսկ ամենակարևորը՝ գիտեմ, որ նրանք հպարտ են ինձանով, հպարտ են իմ հաջողություններով, քանի որ իմ օրինակով ես ոգեշնչում են նրանց՝ ցույց տալով, որ ցանկության դեպքում ամեն ինչ կարող ես հաղթահարել ու հասցնել լինել և՛ հասարակության լիարժեք անդամ, և՛ նրանց սիրելի մայրիկը:

Կարծես թե 21-րդ դարում կնոջ աշխատելն արդեն սովորական երևույթ է դարձել: Շատ ընտանիքներում այսօր կանայք կամ նույնքան գումար են վաստակում, կամ նույնիսկ ավելի շատ: Սակայն եթե կինն ունի ընտանիք, որի մասին հոգ է պետք տանել, երեխաներ և համապատասխան պարտականություններ, արդյո՞ք ճիշտ է, որ կինն աշխատի տղամարդկանց հետ հավասար, վաստակի նույնքան գումար, զբաղեցնի կարևոր պաշտոններ և աշխատանքի վայրում անցկացնի օրվա մեծ մասը: Թերևս այս հարցի պատասխանը միանշանակ չէ, քանի որ մարդիկ տարբեր են, յուրաքանչյուր ընտանիք՝ յուրահատուկ, մոտեցումները՝ նույնպես:

Վերջերս մի հետաքրքիր հետազոտություն կարդացի, որն իրականացվել է Հարվարդի համալսարանի կողմից, ըստ որի աշխատող մայրերի երեխաներն ավելի մեծ հնարավորություններ ունեն որպես մեծահասակ կարիերայում հաջողությունների հասնելու, նամանավանդ, իգական սեռի ներկայացուցիչները, որոնց մայրերը աշխատանքի են անցել մինչև երեխայի 14 տարին լրանալը: Այս հարցմանը մասնակցել են 18-ից 60 տարեկան տարիքային խմբի 50,000-ից ավելի անհատներ, ավելի քան 25 ազգություններից: Թվերը և վիճակագրությունն իրենն են ասում:

Աշխատող մայրիկները հիմա հաստատ կուրախանան, այնպես չէ՞:

Որպես կին, ով արդեն ունի ավելի քան 14 տարվա աշխատանքային փորձ, որից 12-ը որպես նաև մայրիկ, մի քանի խորհուրդ կտամ այն մայրերին, ովքեր նոր են պատրաստվում դուրս գալ աշխատանքի կամ նոր են վերադարձել երեխայի խնամքի երկարատև արձակուրդից: Հուսով եմ խորհուրդները կօգնեն Ձեզ:

Փորձառո՛ւ մայրիկներ, Ձեր խորհուրդները նույնպես շատ կօգնեն մեզ, կիսվեք մեզ հետ:

Ահա և մի քանի խորհուրդներ.

1 Նախևառաջ ամենակարևորի մասին – Ձեր փոքրիկի հետ անցկացրեք հնարավորինս շատ ժամանակ: Դուք կկարողանաք միշտ էլ անցածը հետ բերել, կրկին սովորել, այնինչ երեխայի խնամքի ժամանակ գուցե մոռացած լինեք, սակայն Դուք երբեք հետ չեք կարող բերել այն պահերը, որոնք ապրել եք Ձեր երեխայի ամեն մի նոր ձեռքբերումը տեսնելիս: Նվազագույնը 1-1․5 տարի անցկացրեք երեխայի հետ տանը, իսկ եթե հնարավոր է՝ մի քիչ ավելի շատ:

2 Հնարավորության դեպքում ընտրեք կես դրույքով կամ ազատ գրաֆիկով աշխատանք, այն շատ է տարբերվում լրիվ դրույքով աշխատանքից: Այսպիսով, օրվա առաջին կեսն անցկացնելով աշխատավայրում, Ձեր առջև կունենաք բավականին շատ ժամանակ երեխայի հետ անցկացնելու համար:

3 Դե իսկ եթե կես դրույքը հնարավոր չէ, և Դուք արդեն վերադարձել եք լրիվ դրույքով (և մի բան էլ ավելի 🙂 ) աշխատանքի, ապա ընդունեք ցանկացած օգնություն, ինչը կթեթևացնի կենցաղային գործերը: Թեթևանալով կենցաղային գործերից` Դուք ողջ երեկոն և հանգստյան օրերը կլինեք Ձեր երեխայի հետ միասին:

4 Աշխատանքի վերադառնալուց հետո թույլ տվեք որոշ ժամանակ անցնի մինչև լրիվ ծավալով կմտնեք աշխատանքի մեջ: Եթե Ձեր ընկերությունն աշխատող մայրերի համար սահմանում է ավելի կարճ աշխատանքային ժամեր, ապա անպայման օգտվեք դրանից, հիշե՛ք, որ գործը երբեք չի վերջանում, իսկ Ձեր փոքրիկը տանն անհամբեր Ձեզ է սպասում:

5 Աշխատանքից դուրս ժամերն օգտագործեք խելացի կերպով: Եթե ցանկանում եք երեխայի հետ հնարավորինս շատ ժամանակ անցկացնել, ապա պետք է ընտրեք ժամանցի այնպիսի ձևեր, որին կմասնակցի նաև փոքրիկը: Ժամանակը նույնպես պետք է օգտագործել շատ արդյունավետ. հրաժարվեք այնպիսի գործերից կամ հանդիպումներից, որոնք ուղղակի ժամանակի վատնում են:

6 Բավականին ժամանակ տրամադրեք հանգստանալու համար: Շատ կարևոր բան, որը մոռանում ենք բոլորս: Լիովին նվիրվելով աշխատանքին, իսկ երեկոյան ընտանեկան հոգսերին` մենք շատ հաճախ մոռանում ենք ինքերս մեր մասին: Սա, իհարկե, շատ երկար ժամանակ չի կարող մնալ անհետևանք: Գերհոգնածությունը շատ հաճախ մայրիկների անբաժան ընկերն է, սակայն և թշնամին, քանի որ հոգնածությունը հանգեցնում է սթրեսների, նյարդայնացած լինելուն և, իհարկե, բացասաբար ազդում երեխայի վրա:

7 Եթե զգում եք, որ աշխատանքի պատճառով տուժում է Ձեր երեխան և ընտանիքը, մի՛ անտեսեք այդ փաստը: Ես շատ հարգում եմ այն կանանց, ովքեր ժամանակավորապես հրաժարվել են իրենց կարիերայից երեխաների դաստիարակությամբ զբաղվելու համար: Լավ կշռադատելուց հետո կայացրեք կարևոր որոշում Ձեզ համար, և երբեք մի վախեցեք երեխաներին մեծացնելուց հետո հետ վերադառնալ աշխատանքի: Հիշե՛ք, եթե կա ցանկություն, ապա Դուք միշտ կարող եք հետ բերել կորցրած գիտելիքներն ու հմտությունները, իսկ ժամանակը՝ ոչ:

Վերջաբանի փոխարեն 🙂

Չնայած որ աշխատում եմ դեռ ուսանող տարիքից և չեմ պատկերացնում ինձ առանց կարիերայի և մասնագիտության, միևնույն ժամանակ խորապես համոզված եմ, որ կնոջ առաքելությունը երջանիկ երեխաներ դաստիարակելն է: Մեր երեխաները մեզ սիրում են անկախ նրանից, թե մենք հաջողված կարիերա ունեցող top-manager ենք, թե տնային տնտեսուհի:

Հեղ․՝ Աննա Հակոբյան
[author title=”staff.am” image=”http://staff.am/blog/wp-content/uploads/2016/09/logo_face_iPad-1.png”][/author]