Մեր երազանքները վախերից մեծ են
Նոր գործ, նոր բիզնես ու ընդհանրապես քեզ քո կոմֆորտից կտրելն ու նոր բան սկսելը նման է ջրի մեջ ցատկելուն, երբ դեռ այնքան էլ լավ լողալ չգիտես… Մի մետր ես բարձր ջրից, արդեն լողազգեստով ես, ամեն ինչ պատրաստ է… Ունես երկու տարբերակ, կամ ցատկել ջրի մեջ, կամ հետ գնալ… Երկրորդ դեպքում այդպես էլ բողոքելու ես, որ նորմալ լողալ չսովորեցիր…
Շատերս չենք խոստովանում, բայց իրականում գտնում ենք հազար ու մի պատճառ, թե ինչու չենք կարող անել այս կամ այն բանը…
«Չեմ կարող գործ սկսել, որովհետև այդքան գումար չկա»:
Չկա՞, գտիր հովանավոր կամ գումար հավաքիր ու սկսիր մի քիչ ուշ… /Տարբերակները քիչ չեն/
«Չեմ կարող դառնալ դերասան, հաղորդավար. Ծանոթ է պետք»:
Հա… ԽԾԲ-ն դեռ տարածված է Հայաստանում, բայց եթե դու լավ դերասանի կամ հաղորդավարի տվյալներ ունես, պետք է փորձես… Մի անգամ չէ, հինգ անգամ չէ, պետք է անընդհատ փորձել, այնքան, մինչև կնկատեն…
«Չէ՛, ի՞նչ կարիերա: Ինձնից ավելի պրոֆեսիոնալ ու համապատասխան մարդիկ կան»:
Լավ է, որ տեսնում ու գնահատում ես ուրիշների արժանիքները, տեսնում ես նրանց պրոֆեսիոնալիզմը… Լավ է, բայց դրանից հետո քեզ մոտ նույնպես պետք է ցանկություն առաջանա լինել պրոֆեսիոնալ, իսկ դրա համար շատ ջանք ու ժամանակ է պետք… Այնպես որ ոչ թե չես կարող, այլ այնքան էլ մեծ չէ ցանկությունդ… Ծուլանում ես, ինքդ քեզ տեղավորում մի նեղ տարայի մեջ ու դրանից այն կողմ նայում ուրիշների հաջողությանը…
Ամեն ինչից շատ մենք վախենում ենք ձախողելուց… Արդեն պատկերացնում ենք, թե ինչպես է ամեն ինչ նոր-նոր սկսում, իսկ մենք հայտնվում ենք հաջողությունից հակառակ կողմում: Այնքան ենք վախենում, որ ենթագիտակցաբար տանուլ ենք տալիս ու վերադառնում մաշված ու հարմար տան մոտ… Մենք շարունակելու ենք բողոքել այդ տնից, մենք ուրիշն ենք ուզելու, բայց արդեն հարմարված ենք լինելու ու ընդամենը երազելու ենք…. Իմ կարծիքով ամենաշատը հենց դա է խանգարում, հնարավոր ձախողումը սարսափելի է թվում, հնարավոր ձախողումը մեզ հետ է պահում երազանքներից ու նպատակներից… Այդ նույն պատճառով մարդիկ նաև չեն սովորում լողալ, որովհետև խեղդվելու վախն այնքան մեծ է, որ մարմինն այդպես էլ լարված ու ձգված է մնում, չես հասցնում նույնիսկ հաճույք ստանալ ու նորից փորձելու մտքով դուրս ես գալիս լողավազանից ու… Էլ հետ չես գալիս…
Այն ինչ շատ պարզ ու թույն բանաձև կա… Ընդունել հնարավոր ձախողումները… Պատրաստ լինել դրանց… Բայց չվախենալ դրանցից ու կենտրոնացած չլինել այդ մտքի վրա…. Կենտրոնանալ պետք է միայն աշխատանքի ու քո ընտրած ճանապարհի վրա, անել ամեն բան լավագույններից մեկը լինելու համար ու պատրաստ լինել, որ անպայման լինելու են անկումներ, իսկ անկումներն այն են, ինչ մեզ դարձնում են համառ ու պրոֆեսիոնալ… Միայն թե այդ անկումներից հետո սիրուն ու պատվով կանգնել է պետք…
[divider style=”solid” top=”20″ bottom=”20″]«Դարձի՛ր StaffBlog հեղինակ» նախագիծը կրում է շարունակական բնույթ և ենթադրում է, որ Դուք նույնպես կարող եք ունենալ Ձեր հեղինակային հրապարակումը StaffBlog-ում՝ խոսելով HR ոլորտին առնչվող կարևոր թեմաների մասին։ Նախագծին մասնակցելու համար սեղմեք «Մասնակցել» կոճակին և լրացրեք անհրաժեշտ ձևանմուշը, որից հետո մենք կապ կհաստատենք Ձեզ հետ։
[one_half]ԻՄԱՆԱԼ ԱՎԵԼԻՆ[/one_half][one_half_last]ՄԱՍՆԱԿՑԵԼ[/one_half_last] [author title=”Վիկտորյա Գևորգյան” image=”https://staff.am/blog/wp-content/uploads/2018/09/Vika.png”]Լրագրող[/author]
